Wat is er toch met mij aan de hand?
Heb je het gevoel dat je anders aan het voelen bent?
Ja leuke zin hè?
Maar heb je wel in de gaten dat je
gevoeligheid sterk aan het veranderen is.
Kijk maar eens naar jezelf van een 5 jaar geleden. Wij zaten toen
net in de periode dat wij bijna hijgend van nieuwsgierigheid op weg waren naar
de 12/12/12.
Wat hadden wij onze verwachtingen hoog gespannen staan. Het voelde
in de maanden erna bijna alsof wij letterlijk van een koude kermis thuis waren
gekomen. Wij hadden onze verwachtingen zo hoog staan.
Dat moest uitdraaien op
een teleurstelling.
Maar klopt dat wel?
Kijk eens bewust naar die periode terug. Dat is niet altijd
gemakkelijk.
Misschien is er iets gebeurd in die periode dat je wel te binnen
wil schieten.
Dat werkt altijd iets gemakkelijker.
Misschien je eigen
verjaardag, of droeviger een overlijden van een geliefd persoon.
Kijk eens bewust terug hoe je toen reageerde? Hoe ging je
bijvoorbeeld met tegenvallers om? Wanneer je nu naar jezelf kijk in het NU, dan
zie je een hele andere persoonlijkheid.
Was dat je al opgevallen. Je bent sterker. Je kan sneller op
situaties inspelen. Je kan je sneller herstellen. Je kunt sneller situaties
inschatten. Je kan je beter staande houden in deze versnellende tijd…… Had je
dat eigenlijk wel helemaal in de gaten.
Wij zijn met z’n allen hard bezig aan een intensieve
training van onszelf. Maar jammer genoeg vergeten wij onszelf daarvoor te
belonen. Of anders gewoon eens positief en bewonderend toe te spreken. Ja die
spiegel….
Daar tref je jezelf iedere keer. Kijk naar de persoon die je ziet.
Aan de buitenkant misschien nog wel de persoon die je een aantal jaren geleden
was, maar van binnen. Nee, vanbinnen een totaal veranderde persoonlijkheid, een
veel sterkere persoonlijkheid.
Daar mag je best wel eens trots op zijn. Je harde werken is
beloond. Alleen WIJ zien het jammer genoeg niet zo scherp. Wij hebben het
allemaal verdiend om onszelf liever te vinden.
Maar vergeet niet ook de
bewondering voor jezelf aan te scherpen. Je deed intensief mee aan een zware
cursus, je bent geslaagd en dan geen feestje?
Geen feestje omdat je het zo
normaal vindt wat je hebt gedaan. Klinkt dat niet heel erg vreemd?
In de
periodes van de examens wordt er flink op los gefeest. Heerlijk weer een
mijlpaal bereikt.
Maar ons eigen feestje, zo verdiend, dat vergeten wij gewoon?
Is dat niet een vreemde manier van met jezelf omgaan?
Denk er maar eens over na. Je hebt het zwaarste examen
gehaald, maar nu het besef……..!!!
Tot gauw
